پمپ های هیدرولیک برای حرکت سیال با ایجاد جریان طراحی شده اند. وظیفه اصلی آنها تحویل حجم مشخصی از سیال در واحد زمان (سرعت جریان) است. با این حال، خود پمپ به طور مستقیم فشار ایجاد نمی کند - فشار ناشی از مقاومت در برابر جریان در سیستم (به عنوان مثال، محرک ها، شیرها یا روزنه ها) است.
اکثر پمپ های هیدرولیک پمپ های جابجایی مثبت هستند. آنها از نظر تئوری یک جریان ثابت در هر دور ارائه می دهند، اما در واقعیت، نشت داخلی (لغزش) رخ می دهد. با افزایش فشار:
مایع از طریق خلاءهای داخلی به عقب برمی گردد.
جریان خروجی موثر کاهش می یابد، حتی اگر سرعت پمپ ثابت باشد.
این اغلب به عنوان کاهش بازده حجمی توصیف می شود.
قدرت هیدرولیک توسط:
توان = فشار × جریان
برای یک توان ورودی ثابت (مثلاً از یک موتور الکتریکی یا موتور)، اگر فشار افزایش یابد، جریان باید کاهش یابد تا قدرت در محدودهای باقی بماند. بسیاری از سیستمها شامل پمپهای جبرانکننده فشار هستند که بهطور خودکار جریان را با رسیدن به فشار تنظیمشده برای محافظت از قطعات و مدیریت مصرف انرژی کاهش میدهند.
هنگامی که مقاومت سیستم افزایش می یابد (به عنوان مثال، یک سیلندر با یک بار سنگین برخورد می کند یا یک سوپاپ تا حدی بسته می شود):
فشار به دلیل محدودیت افزایش می یابد.
اگر پمپ نتواند خروجی خود را در برابر فشار برگشتی بالاتر حفظ کند، جریان ممکن است کاهش یابد.
در پمپ های جبران فشار، کاهش جریان عمدی و کنترل شده است.
